Poem About Torpe

TORPE

Nastroke ang dila

Nang ika'y makatabi

Sa bench sa isang sulok

Kung saan madalas akong magmokmok.

Kadalasa'y maingay ako pag naupo dito

Binibigkas ang hinanakit ng aking pagkatao

Inaasahang mahihiram ang pandinig

Nang mga puno't ibon sa paligid

Pinapatangay sa hangin ang bigat ng dibdib.

Laging butong hininga'y lihim kong pag-ibig.

Dito ko pa nga tinagay ang lungkot

At sinukang pilit ang pagtingin sa'yo

Nung minsang mabalitaan kong kayo na ng manliligaw mong gwapo.

Dito rin kita inabutan ng pakikiramay at panyo

Nang mundo mo'y muntik gumuho.

Ngayon, magkaulayaw ang ating mga siko

Tila nagkabuhol-buhol naman ang mga salita sa aking bibig

Lahat ay gustong masambit

Wala namang magkusang mauna at humirit.

Nang walang ano-ano'y ika'y sa'kin tumigin

Nagkabungguan ang titig

Narinig ko ang iyong tinig,

" Hanggang kailan ka ba mapipipe,

Ang hirap namang mahalin ng isang torpe."